„Smakowanie dźwięku” jest być może zupełnie nowym rodzajem słuchania, strawnym nie tylko dla synestetów i wielbicieli correspondence des arts. Traktowanie odczuć słuchowych jak gdyby były doznaniami podniebienia i vice versa, mogłoby wzbogacić i jedne, i drugie. Czy „forma dwuczęściowa” Lutosławskiego nie ujawnia wszystkich swoich własności, gdy pojmować ją jako odpowiednik dania głównego (direct) z przekąską (hésitant)? Organizatorzy festiwalu proponują dziś cztery dania – specjały kuchni francuskiej, węgierskiej i polskiej. Odmówić nie wypada.

Flet². Równa się kwadratowy flet prosty Joachima Paetzholda – osobliwy instrument z donośnie brzmiącym rejestrem dolnym i skalą dwóch oktaw. Kilka podobnych namalował Picasso. Wynaleziony w latach 70. XX wieku „neoflet” bardzo łatwo poddaje się amplifikacji i świetnie współgra z elektroniką. Futurystyczne otwory otwierają drzwi eksperymentom dźwiękowym i zamykają je przed IV Koncertem brandenburskim Bacha.

W ciągu ostatnich piętnastu lat instrument Paetzolda obrósł w interesujący repertuar – zainteresowali się nim tacy twórcy, jak Fausto Romitelli, Oscar Bianchi, Stefano Gervasoni czy Liza Lim. Kilku kolejnych uczyniło to dzięki Annie Petrini – szwedzkiej flecistce, absolwentce Królewskiego Uniwersytetu Muzycznego w Sztokholmie w klasie Dana Laurina. Korzystając ze wsparcia Kulturkontakt Nord, Petrini zamówiła trzy kompozycje na basowy „rekorder Paetzolda”. Dwie z nich (Superb Imposition Dominika Karskiego i Next to beside besides Simona Steena Andersena) zostaną na festiwalu Musica Electronica Nova wykonane po raz pierwszy.